Gdzie jesteście?

[Rick]

Ej, Jan czy ty naprawdę myślałeś że to prawdziwy "obcy" napisał tą odpowiedź na zadane powyżej pytanie?  Proszę cię powiedz mi że nie, bo inaczej stracę wiarę w całą ludzkość.  Ciekawe że moją homorystyczną odpowiedź uważasz za bzdury, a główny artykuł nawołujący "obcych" do ujawnienia się za takie bzdury nie uważasz.  Piszę to siedząc po ciemnej stronie Księżyca i was obserwuję a Tortona nie ma już na świecie, zjadłem go na kolację.  (Jan, nie bierz tego na serio.)

[east]

Rick , JAN  napisał przecież, że nie uważa Cię za "obcego" ,tylko za najbardziej ludzką istotę. To ja przywitałem Cię jako kosmitę Podjąłem grę w Twoim stylu, który uważam, co opisałem powyżej, za w pewnym sensie trafny. Jako ludzkość wydajemy się być "obcy" , gdyby spojrzeć na nas oczyma Natury ( miliardami par oczu ). I masz nam tu zaraz zwrócić Tortona

[Rick]

Przepraszam panie Janie, zwracam honor, moja mała pomyłka.  Torton został zwrócony.

[east]

@JAN ie

Mam wrażenie, east, że zdarza Ci się ludzi i ich hodowców traktować jedną, ogólnie "kosmiczną" miarą  - to może ten fragment sprowadzi Cię trochę... na Ziemię Uśmiech  Zarówno z uwagi na historię ludzkości, jak i na niewyobrażalne cierpienie milionów ludzi - trzeba uważać, aby nie traktować jednakowo ofiar i katów.

Mam wrażenie, że to my, ludzie robimy z siebie ofiary i katów. Przywiązujemy się do naszych koncepcji. Pocieszające jest to, że nawet, kiedy zdarzają się takie historie, ludzie powracają w końcu do normalnego trybu funkcjonowania. Nie potrzeba do tego porwań UFO.

Od swojego nieżyjącego już dzisiaj dziadka , byłego więźnia obozu koncentracyjnego słyszałem równie przerażające opowieści. Hitlerowcy również byli swego rodzaju "hodowcami" podobnie jak dziś ludzie hodują w klatkach kury dla jaj.

Czy te historie sprowadziły mnie na Ziemię ?
Wtedy, gdy jako nastoletni chłopiec słuchałem dziadkowych opowieści widziałem człowieka pogodnego, żyjącego pełnią życia, kochającego każdy dzień ( dziadek właśnie w ten sposób się modlił "cóż za wspaniały dzień mamy dziś") i to pomimo straszliwych doświadczeń życiowych. A może właśnie dzięki nim cieszył się nowym każdym dniem, jakby to był dar nowego życia. Widziałem najwspanialszego wg mnie , człowieka na Ziemi i to było moje "sprowadzenie".
Dziś wydaje mi się, że dziadek wyzwolił się z zaklętego kręgu "kata i ofiary". Po prostu sam przestał sobie to robić. Wojenne wahadło przestało ssać z niego energię życiową z chwilą, kiedy przestał się zadręczać.
Nic nie poradzę na to, że takiego miałem , wspaniałego nauczyciela życia

pozdr

[Igmana (ptak)]

trzeba uważać, aby nie traktować jednakowo ofiar i katów.

Wszystko zależy od poziomu, z którego się traktuje. Im niżej, tym większe zapętlenie w zależności,
wszelkie bóle, radości, szczęścia i nieszczęścia. I już mylimy przyczynę ze skutkiem,
kata chcielibyśmy widzieć na szubienicy, czyli marzy się nam zamiana ról. I tak sobie zmieniamy,
zamieniamy, zapominając często o sztuce i jej autorze.

Niewątpliwie ból jest prawdziwy. Ale środki znieczulające mają szersze spektrum działania,
znoszą nie tylko ból. Maskują też inne symptomy a to prowadzi do zaburzeń ostrości widzenia.
I mamy wtedy kata i ofiarę najprawdziwszych z możliwych.

Powiedziałabym, bacz na to co TRZEBA. Bo to niebezpieczny dogmat.   

[east]

Może Leszek coś poradzi, bo ja zupełnie nie wiem, dokąd to przenieść ...

[east]

JAN ie, zaden relatywizm, wybacz, że to tak wyszło. Opisałem tylko to, jak ja widziałem reakcje człowieka na brak człowieczeństwa i jak sobie z tym poradził. Doświadczeń z UFO kami nie mam więc się do nich nie odnoszę, by nie być gołosłownym.
Faktycznie dopiero uczę się intuicyjnego postrzegania, stąd moje potknięcia

[Igmana (ptak)]

Niezrozumienie sensu cudzej wypowiedzi, prowadzi często do zbędnej retoryki.

JANIE, doskonale znam swoje człowiecze powinności i zapewniam Cię, że nie zawahałabym się
ani chwili, by ulżyć w cierpieniu każdej żywej istoty. Znam również swoje człowiecze ograniczenia,
dlatego to, co TRZEBA, powinno być weryfikowane bardzo uważnie.
Nie widzę potrzeby rozwijania powyższej myśli, intuicyjne rozumienie w zupełności wystarcza.
I nie przepraszaj mnie za swoje przypomnienie, przyjmuję je z wdzięcznością.  

A z tymi ptakami, „żywymi, ale trochę nieprzytomnymi”, leżącymi na ziemi pojazdu obcych, ciekawa sprawa.
Czy może to tylko zamierzona sugestia dotycząca mego stanu świadomości?   Jak by nie było,  
wszyscy jedziemy na tym samym wózku. O sorki, wózek obcych jest inny. Tylko, kto obcy a kto swój?
No i czy sam sobie nie jesteś przypadkiem obcy? (dygresja ogólna, bez konkretnych odniesień)

Pozdrawiam, Igmana (ptak)  

[east]

Ptaku 

No i czy sam sobie nie jesteś przypadkiem obcy? 

Bardzo dobre pytanie. Sądzę, że Vortex7 na to miałby najlepszą odpowiedź. Obcy mianowicie ("ja") nie istnieje . To wirus.
Jeśli gdzieś doszukiwać się działania obcych, to w nas samych. Nawet nie mam na myśli tego "ja", tylko nasz własny stosunek do problemu obcych. Tych obcych nam mentalnie "kosmitów" ,nazwijmy ich - ludzkopodobnymi ( humanoidalnymi). Bo czyż nie jest tak, że otrzymujesz to, co zasilasz energią - najpierw pozwalając określonym myślom wpłynąć w swoją przestrzeń. Potem uznając je za swoje.
 W jakiś sposób się to później manifestuje w Twoim życiu. Czasami energia obcego wahadła jest tak silna, że wciąga wszystkich w swój zasięg.

Kim jest ten obcy, który generuje myśli ? hmmm.. mam na to pewien pomysł, ale to w innym wątku.

[Vortex7]

No i czy sam sobie nie jesteś przypadkiem obcy? 

Bardzo dobre pytanie. Sądzę, że Vortex7 na to miałby najlepszą odpowiedź. Obcy mianowicie ("ja") nie istnieje . To wirus.[...]

To do czego usiłuję zachęcić, to poszukanie odpowiedzi "u siebie".
Cudze odpowiedzi będą tylko powtarzaniem odpowiedzi.
Zrozumienie może być większe, mniejsze, może go nie być, nieistotne. To tylko myślenie.